Het schaakcafé op de vrijdagmiddag bestaat één jaar. En dat is verheugend nieuws in deze periode van rampspoed en tegenslag. Wanneer men precies onder de noemer ‘dagschaak’ is begonnen, is volgens de betrokkenen niet geheel duidelijk. Archeologisch onderzoek heeft evenwel uitgewezen dat reeds enkele exemplaren van de homo sapiens in het pre-covidisch holoceen bijeenkwamen om een partij schaak te spelen. De oudste sporen worden gedateerd op 11 oktober 2019.
Dit jaar was het schaakcafé weliswaar enige maanden noodgedwongen gesloten, maar dit weerhield ons er niet van om online door te spelen. Elf maal werd de zogenaamde Dijckzigt Rapid Arena gehouden. Gelukkig ging het café weer op 24 juli open. Inmiddels heeft zich een trouwe groep schakers geformeerd die zich niet laat afschrikken door stormen en epidemieën.
Eén jaar is piepjong. De doorsnee is ook helemaal niet stokoud of werkschuw, zoals sommige onwetenden wel eens beweren. Schertsend wordt dan gezegd dat het schaakcafé een stoffige dagbesteding is voor kwijlende grijsaards of lanterfantende steuntrekkers. Welnu, niets is minder waar. Tal van twintigers frequenteren dit etablissement en er is zelfs al een tiener gesignaleerd. Sommige deelnemers werken in de nachtdienst of hebben een andere goede reden om ’s avonds liever niet te schaken. Anderen zijn noeste ZZP’ers die hun eigen tijd indelen. En bovendien, wat is er mis met schakers op leeftijd? Het schaakcafé is dan ook springlevend. De verwachting is dat meer mensen de weg naar de Boorstraat weten te vinden naarmate het ’s avonds lastiger wordt om eruit te gaan. Een eventuele avondklok zal ons niet deren: we spelen immers tot een uur of vijf.